W zbiorach Muzeum Wsi Radomskiej znajduje się czterdzieści siedem realizacji plastycznych sceny Bożego Narodzenia. Dwadzieścia siedem prac snycerskich, szesnaście rzeźb w glinie oraz cztery obrazy - informuje Aleksandra Żytnicka, etnograf z MWR. Ich autorami jest dwudziestu sześciu twórców pochodzących poza jednym wyjątkiem (Stanisław Wyrtel) z regionu radomskiego. Są to: w dziedzinie rzeźby w drewnie: Władysław Gruszczyński, Jerzy Krześniak, Czesław Drabczyk, Leon Drabczyk, Zygmunt Grzybowski, Stanisław Denkiewicz, Jerzy Adamczyk, Jan Rybczyński, Anatol Miękus, Grzegorz Szewczyk, Henryk Karaś, Cezary Tomczyk, Stefan Ślażyński; w dziedzinie ceramiki: Jadwiga Kosiarska, Krystyna Mołdawa, Wacław Rokita, Stefan Kwapisz, Leszek Seweryński, Władysław Gubała, Wiesław Rokita, Jan Szwogżlis, Tadeusz Połetek; w dziedzinie malarstwa: Jan Rybczyński, Antoni Jopkiewicz, Zbigniew Glik, Stanisław Wyrtel. Oprócz tego w zbiorach Muzeum Wsi Radomskiej znajdują się dwie płaskorzeźby, autorstwa Stanisława Denkiewicza oraz Jerzego Krześniaka prezentujące dawny zwyczaj obchodów kolędniczych z szopką. Z kolei w płaskorzeźbie Anatola Miękusa zatytułowanej „Tryptyk” scena narodzenia Jezusa stanowi jedynie część dzieła artysty.

Prawdopodobnie pierwszą, żywą szopkę w 1223 roku zbudował w Greccio św. Franciszek z Asyżu. Zwyczaj ten bardzo szybko przyjął się we Włoszech, skąd do Polski dotarł prawdopodobnie u schyłku XIII wieku przyniesiony przez zakon franciszkanów.

Więcej o tradycji budowania szopek bożonarodzeniowych można przeczytać na stronie internetowej i Fb Muzeum Wsi Radomskiej.