Za pieniądze z jego sprzedaży, Zespół Szkół Muzycznych w Radomiu kupuje sprzęt i wyposaża sale. Do tej pory udało się kupić sześć fortepianów gabinetowych Yamaha i 12 pianin. Szkoła kupiła też pomoce dydaktyczne, a w planach ma jeszcze zakup innych instrumentów: kotłów symfonicznych czy zestawu perkusyjnego - łącznie za 150 tys. zł.

Dzieki pieniądzom powstały zabudowy, w których będzie można przechowywać nuty, stroje i przede wszystkim instrumenty muzyczne. Podobne zabudowy powstały w sali perkusyjnej i na portierni.

Placówka dostała też pamiątki po śpiewaczce - odznaczenia i prezenty, które artystka otrzymywała za życia oraz pokaźny zbiór fotografii. Szkoła dysponuje też pokaźnym zbiorem książek, nut i fotografii. Na wiosnę dyrekcja zamierza zorganizować u siebie kącik pamięci poświęcony artystce.

Maria Fołtyn jest patronką sali kameralnej w radomskiej szkole muzycznej. Obok szkoły natomiast na skwerku przy wejściu do sali koncertowej stoi jej pomnik.

Maria Fołtyn urodziła się w Radomiu 28 stycznia 1924 roku. Dzieciństwo i młodość spędziła w Radomiu, gdzie ukończyła Zakłady Naukowe Marii Gajl. Naukę śpiewu solowego rozpoczęła w 1945 roku w oddziale Gdańskiego Instytutu Muzycznego w Gdańsku-Wrzeszcz przekształconego w 1946 roku w pierwszą w Gdańsku Średnią Szkołę Muzyczną, którą ukończyła w 1948 roku. Równocześnie podjęła studia wokalne w Katowicach pod kierunkiem Adama Didura, a po jego śmierci w 1946 roku w Sopocie pod kierunkiem Ludwiga i Wandy Hendrichów. W 1949 w Gdańsku ukończyła studio muzyczno-dramatyczne Iwo Galla. Po przeprowadzce do Warszawy była uczennicą Ady Sari (1950–1957). W późniejszych latach pobierała też lekcje śpiewu u Giulii Tess w Vercelli (1957) oraz W. Baumlera w Lipsku (1965).

Jest także absolwentką Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1973).

Podczas studiów w Gdańsku w 1948 przygotowywała tytułową rolę w przedstawieniu Halki Stanisława Moniuszki w Operze Leśnej w Sopocie. W zastępstwie chorej solistki zadebiutowała tą rolą na scenie operowej w Operze Śląskiej w Bytomiu 31 stycznia 1949. Po zaledwie jednym przedstawieniu wróciła do Gdańska, gdzie Iwo Gall przygotowywał inscenizację na otwarcie Opery Bałtyckiej 24 sierpnia 1949. Podczas szóstego przedstawienia została zauważona przez Zdzisława Górzyńskiego i zabrana przez niego do Warszawy, gdzie została solistką Opery Warszawskiej debiutując rolą Balladyny w operze Goplana Władysława Żeleńskiego.

W 1962 została solistką teatru operowego w Lipsku. W latach 1965–1967 występowała w teatrach operowych Republiki Federalnej Niemiec, m.in. w Lubece i Hamburgu.

Po powrocie do Polski w latach 1967–1970 była solistką Teatru Wielkiego w Łodzi. Od 1971 zajęła się reżyserią spektakli operowych. Wyreżyserowała m.in. spektakle Halki w Hawanie, Meksyku i Ankarze oraz Strasznego dworu w Bukareszcie. Występowała także z recitalami m.in. w Bonn, Hamburgu, Rzymie, Mediolanie, Moskwie, Leningradzie, Pradze, Nowym Jorku, Toronto i Ottawie i wielu innych. Jest laureatką dwóch międzynarodowych konkursów wokalnych: w Vercelli (1956) i Chiararté (1957). W latach 1978–1998 była dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju.

W 1988 założyła w Warszawie Towarzystwo Miłośników Muzyki Moniuszki i została jego prezesem. W 1999 otrzymała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Radomia, a 20 listopada 2000 – doktorat honoris causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Za swą działalność otrzymała wiele państwowych nagród i wyróżnień.

2 czerwca 2012 przed budynkiem Zespołu Szkół Muzycznych w Radomiu odsłonięto pomnik artystki autorstwa Mariana Molendy.

Maria Fołtyn zmarła wskutek komplikacji po udarze mózgu 2 grudnia 2012 w Warszawie. Ceremonia pogrzebowa artystki odbyła się 10 grudnia 2012 w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej, po której odbyła się msza święta w kościele św. Karola Boromeusza, artystkę pochowano na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.