RADOM
Radni za odbudową Zamku
Radomscy radni poparli inicjatywę odbudowy Zamku Królewskiego. Dom Wielki, czyli pozostałość po Zamku, to obecnie siedziba plebanii parafii farnej pod wezwaniem świętego Jana Chrzciciela.
W zrewitalizowanych pomieszczaniach zamku mają się mieścić: Europejskie Centrum Demokracji Szlacheckiej na bazie konstytucji Nihil Novi uchwalonej w Radomiu w 1505 roku oraz Muzeum Diecezjalne św. Kazimierza Jagiellończyka.
Sprawą zajmuje się Kolegium Odbudowy Zamku Królewskiego w Radomiu. W jego skład wchodzą przedsiębiorcy, artyści, samorządowcy i politycy. Prezes stowarzyszenia Jarosław Kowalik wyjaśnił, że budynek plebanii farnej jest pozostałością po najważniejszym historycznym obiekcie w mieście, czyli Domu Wielkiego Zamku Królewskiego, wzniesionym przez króla Kazimierza Wielkiego w połowie XIV wieku.
- Przeniesienie własności na rzecz gminy dałoby możliwość rewaloryzacji obiektu, przywrócenia dawnej świetności dominanty Miasta Kazimierzowskiego, wyeksponowania zaznaczenia Radomia na mapie Europy - mówił Jarosław Kowalik, prezes Kolegium Odbudowy Zamku Królewskiego w Radomiu. Obiekt jest własnością parafii farnej.
Rewitalizacja zamku ma potrwać ok. 4-5 lat. - Kuria diecezjalna jest przychylna tej inicjatywie. Wspiera nas kilka uczelni naukowych w Polsce. Musimy dokończyć badania archeologiczne, które przeprowadzono kilkanaście lat temu. W zrewitalizowanym zamku ma powstać Europejskie Centrum Demokracji Szlacheckiej na bazie konstytucji Nihil Novi uchwalonej w Radomiu w 1505 roku oraz Muzeum Diecezjalne św. Kazimierza Jagiellończyka - mówił społecznik.
Wstępne szacunki rekonstrukcji zamku, budowy dwóch wież i krużganków mówią o kwocie około 4 mln zł. - Natomiast w jakim stylu będzie przeprowadzona rewitalizacja, czy w gotyku czy w stylu renesansowym, na to jeszcze za wcześnie. Tu trzeba pamiętać, że za króla Zygmunta Starego zamki kazimierzowskie były modernizowane, przebudowywane w stylu renesansowym. Tak też było w Radomiu – wyjaśnił Jarosław Kowalik.
Radomski Zamek był niegdyś rezydencją królewską (także siedzibą starostów i miejscem sejmów). Wniesiony został około połowy XIV wieku przez króla Kazimierza Wielkiego.