Jako czternastolatek w lipcu 1944 r. wstąpił do AK na Placówce Mąchocice (Obwód Kielce Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK). W organizacji używał pseudonimu „Wilga” i był łącznikiem. Podczas Akcji „Burza” wcielony do 72 pp AK. Dostarczał do oddziałów środki opatrunkowe i leki, żywność do szpitali polowych, uczestniczył w umieszczaniu rannych żołnierzy na „melinach”. Brał udział w bitwach z Niemcami pod Stefanowem i Białym Ługiem. Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji – najpierw w organizacji „NIE”, później w Zrzeszeniu „WiN”. W drugiej konspiracji używał pseudonimu „Orzeł” i był łącznikiem por. Włodzimierza Kozłowskiego „Oriona” i kpt. Czesława Niedbały „Murka”. We wrześniu 1949 r. na terenie powiatu radomskiego założył organizację niepodległościową „Biały Orzeł”, której został komendantem. W lipcu 1950 r. aresztowany przez UB. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Kielcach z 17 kwietnia 1951 r. skazany na karę 14 lat więzienia. Na mocy amnestii karę skrócono i 10 lipca 1958 r. został zwolniony z więzienia. Był wieloletnim prezesem Oddziału Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego w Radomiu.

Ostatnie pożegnanie mjra w czwartek, 10 maja w radomskim kościele garnizonowym. Początek o godz. 13.00.