Ks. Edward Poniewierski, kanclerz kurii diecezjalnej poinformował, że rzeźba pierwotnie znajdowała się w bramie krakowskiej w Radomiu, jednak na początku XIX w., kiedy rozebrano mury miejskie wraz z bramami, trafiła do radomskiej fary. Rzeźbę umieszczono na zewnątrz w niszy muru kościoła od ulicy Rwańskiej. Po 1909 r. przeniesiono ją do innej niszy w narożniku budynku kościoła, również od strony północnej.

- Rzeźba jest opisana w Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce w tomie III, Województwo Kieleckie, zeszyt 10, Powiat Radomski, wydanym przez Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk w 1961 roku. Rozpoczęliśmy przygotowania w celu przeprowadzenia konserwacji rzeźby i okazało się, że nie jest ona umieszczona w katalogu zabytków. Nie jest w złym stanie, ale wymaga uzupełnień, ma pęknięcia - powiedział ks. Poniewierski.

Drewniana rzeźba to jeden z najcenniejszych, a zarazem nielicznych zabytków średniowiecznych, zachowanych w regionie radomskim i posiada wartości artystyczne, historyczne i naukowe.

Rzeźba przedstawia Madonnę, trzymającą na lewym ramieniu ułożonego diagonalnie małego Jezusa. Wspólnie podtrzymują jabłko. Na głowie Maryi znajduje się korona. Matka Boża ubrana jest w długą, drapowaną suknię i płaszcz, Chrystus w długą szatę z rękawami i przepaską na biodrach. Zespół cech definiujący charakter formalny rzeźby (m.in.: statyczność i układ przedstawienia, reliefowe i płaskie ukształtowanie szat postaci), jak również kolorystyka (błękit, czerwień oraz złocenia i srebrzenia) jednoznacznie wskazują na styl dominujący w XIV w. w rzeźbie gotyckiej na terenie ziem polskich.Poziom artystyczny rzeźby jest na dobrym poziomie, a miejsce jej wykonania można łączyć z artystycznym środowiskiem małopolskim. Dominowało w dziedzinie sztuki i budownictwa w rozwijającym się Radomiu, gdzie realizowano wiele inwestycji królewskich dotyczących zamku, murów obronnych oraz kościoła parafialnego.