Obiekt wzniesiono w latach 1924-26 w ramach budowanego osiedla mieszkaniowego Planty, zaprojektowanego przez Stefana Szyllera i powstałego w latach 1923-28 dla potrzeb Fabryki Karabinów. Osiedle składa się z jednolitych, czterokondygnacyjnych budynków wzniesionych w stylistyce neorenesansowej oraz indywidualnie ukształtowanych obiektów użyteczności publicznej: łaźni osiedlowej czy kasyna (domu kultury). Po II wojnie światowej obiekt przeznaczono na internat dla młodzieży, następnie był siedzibą Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej. W pomieszczeniach piwnicznych urządzono strzelnicę sportową. Obecnie stanowi własność prywatną.

Agnieszka Żukowska, rzecznik prasowy Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków mówi, że budynek ma reprezentacyjne elewacje zachodnią i wschodnią, oryginalną więźbę dachową płatwiowo-krokwiową. Zachował się układ wnętrz, żelbetowe schody, dekoracyjne ryzality, schody wewnętrzne żelbetowe z ażurowymi, stalowymi balustradami.

Obiekt wzniesiono w stylistyce nawiązującej do architektury dworkowej, charakterystycznej m.in. dla inwestycji państwowych okresu międzywojennego. O jego wartości świadczy umiejętne połączenie form historyzujących i stworzenie indywidualnej kompozycji architektonicznej z użyciem nowoczesnych materiałów. Stanowi również wyróżniający się element architektoniczno-przestrzenny w ukształtowanej historycznie zabudowie przedwojennego, nowoczesnego osiedla Planty. - Jest materialnym dokumentem historii, związanym z ważnym okresem rozwoju Radomia, jako jednego z głównych ośrodków Centralnego Okręgu Przemysłowego. Poza tym, jest jedynym obiektem historycznym w Radomiu o zaprojektowanej funkcji łaźni miejskiej - Agnieszka Żukowska, rzecznik prasowy Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.