19 września 2019 roku w Warszawie zmarł jezuita, ojciec Hubert Czuma. Miał 88 lat. Od 1979 roku był związany z Radomiem, jako duszpasterz młodzieży i ludzi pracy czy kapelan Solidarności.

Tak jak sami zapowiadali, ten koncert był podróżą po muzycznym świecie zespołu Raz Dwa Trzy. Adam Nowak śpiewając swoje „Ważne piosenki” snuł w radomskiej Sali Koncertowej opowieść o życiu, miłości, zakamarkach ludzkiej duszy – śpiewał o tym, jak człowiek mocuje się z wiarą i niewiarą.

 W naszym mieście grali już kilka razy, i za każdym razem radomska publiczność przyjmowała ich intuzjastycznie i czekała na następny raz. W niedzielę 17 listopada o godz. 18.00 w sali koncertowej ROK odbędzie się koncert zespołu Raz Dwa Trzy zatytułowany "Ważne piosenki".

Wyśpiewana niepodległa. Historia nutami pisana” to wyjątkowe koncerty, tworzone przez młodych wykonawców z Katolickiego Liceum im. św. Filipa Neri, Orkiestrę Wojskową w Radomiu, zespół muzyków oraz zgromadzoną publiczność. Od 2013 roku z okazji Święta Niepodległości w Oratorium przy ul. Grzybowskiej 22 organizatorzy zachęcają do wspólnego rodzinnego śpiewania piosenek patriotycznych i żołnierskich oraz poznawania historii Polski.

Przez wiele lat był prezesem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego Oddział w Radomiu. Był zaangażowany w wiele działań. Jednym z najważniejszych w ostatnich latach było wmurowanie tablicy poświęconej więźniom MUBP w Radomiu, mieszczącym się w obecnym Pałacu Ślubów przy Moniuszki.

Początki grupy Kajagoogoo zaczynają się w 1982 roku. To wtedy pojawiło się ogłoszenie, które Chris Hamill, wokalista Kajagoogoo, znany lepiej jako Limahl, zamieścił w tygodniku "Melody Maker". Brzmiało mniej więcej tak: "Przystojny, utalentowany wokalista/frontman szuka muzyków, by założyć zespół, który odniesie sukces".

W tym czasie zespół Art Nouveau w składzie Nick Beggs - bas, Steve Askew - gitara, Stuart Neale - instrumenty klawiszowe i Jez Strode - perkusja szukał właśnie wokalisty.

Doszło do spotkania Limahla i muzyków i panowie szybko znaleźli wspólny język i postanowili współpracować.

Grupa zmieniła nazwę na Kajagoogoo a Hamill przybrał pseudonim Limahl. Zanim na dobre zaczęła się wokalna kariera Limahla, pracował on m.in. jako fryzjer, barman i kelner.

Jego charakterystyczny image zrodził się wcześniej. W czasie prób do musicalu "Godspell" zauważył, że wszyscy mężczyźni, łącznie z nim, mieli ciemne włosy. Żeby się wyróżnić, za zgodą reżysera, przefarbował się na blond. Później zaczął eksperymentować z fryzurą i tak powstało uczesanie "na Limahla". Blondfryzura, która stała się jednym ze znaków rozpoznawczych wokalisty, trafiła do różnego rodzaju zestawień na najgorsze uczesanie lat 80.

Piosenka "Too Shy" to największy przebój w dorobku Kajagoogoo. Wydany w styczniu 1983 roku utwór błyskawicznie trafił na szczyt brytyjskiej listy przebojów. Bardzo dobrze radził sobie też w innych europejskich krajach (Niemcy, Szwajcaria, Szwecja, Austria, Holandia), a na trudnym amerykańskim rynku dotarł do 5. miejsca listy "Billboardu".

Pod koniec lutego 2008, trio Kaja rozpoczęło rozmowy z Limahlem i Jez Strodem. Od 28 lutego 2008 zespół istnieje znów jako Kajagoogoo, a w jego skład wchodzi cała znakomita piątka muzyków: Christopher Hamill (Limahl) – wokal, Nick Beggs – gitara basowa, Jez Strode – perkusja, Stuart Croxford Neale – keyboard, oraz Steve Askew – gitara elektryczna

Będą relikwie świętych, a także dzieciaki przebrane za swoich patronów. W tym roku z akcentem na filipińskich Świętych. A wszystko zakończy Bal ze Świętymi, czyli Christoteka w Liceum Katolickim.

Petycję do amerykańskich producentów filmu z prośbą o udostępnienie go polskim widzom podpisało 224 tysiące osób! – w polskich kinach od piątku 1 listopada 2019 r. Również w radomskim kinie Helios film do obejrzenia codziennie na dwóch seansach.

Losy Pana Zbigniewa Szota to jeden z najbardziej wyrazistych przykładów biografii dzieci, na których stalinowskie represje wywarły niezwykle silne piętno. W 2014 r. przekazywał do Delegatury IPN w Radomiu niezwykłą chustę, jedną z najcenniejszych swoich pamiątek ze swojego dramatycznego dzieciństwa.

Jest kompozytorem, piosenkarzem, multiinstrumentalistą oraz byłym liderem zespołu Czerwone Gitary.

Seweryn Krajewski urodził się w Nowej Soli w 1947 roku. Potem zamieszkał w Sopocie, gdzie rozpoczął naukę w liceum muzyczne. Grał na gitarze. Chciał spróbować swoich sił jako muzyk i znalazł sie w takich kapelach jak: Złote Struny, Błękitnie i Pięciolinie. Później dołączył do Niebiesko – Czarnych.

Mając 19 lat był współzałożycielem zespołu Czerwone Gitary. Debiut płytowy grupy przypadł na rok 1966 i wówczas pojawił się pierwszy wielki przebój „Nie zadzieraj nosa”. Jego kariera potoczyła się szybko – okazał się być na tyle utalentowanym muzykiem, by wraz z Krzysztofem Klenczonem być liderem zaspołu i autorem największym przebojów Cerwonych Gitar.

W 1997 roku Seweryn Krajewski opuścił skład Czerwonych Gitar i skupił się wyłącznie na karierze solowej. Komponował muzykę do tekstów chociażby Agnieszki Osieckiej i Jacka Cygana. Nagrał w sumie aż 9 albumów solowych.

Zdobywał wiele nagród indywidualnych. Najważniejszymi były liczne wyróżnienia na festiwalach m.in. w Opolu, w Los Angeles (World Song Festival) oraz Curacao (Międzynarodowy Festiwal Trubadurów).

Seweryn Krajewski jest również autorem muzyki filmowej. Wystarczy wspomnieć film ”Jan Serce”, ale i takie numery jak piosenka “Uciekaj moje serce” – a także, może nawet przede wszystkim, “Czekasz na tę jedną chwilę”, z filmu w reżyserii Marka Piwowskiego pt. “Uprowadzenie Agaty”.

Mówiąc zatem o Sewerynie Krajewskim, mowa o twórcy niezapomnianych piosenek – hitów, na których wychowywały się kolejne pokolenia. Dość wspomnieć słynną „Anne Marie” czy „Takie ładne oczy”. To właśnie Krajewski skomponował wielkie hity “Niech żyje bal” Maryli Rodowicz oraz “Gondolierzy znad Wisły” Ireny Jarockiej. Pisał piosenki równiez dla takich artystów jak: Halina Frąckowiak, Zdzisława Sośnicka, Edyta Geppert i Jerzy Połomski.