Lider Republiki, Obywatel G.C., Grzegorz z Ciechowa, Ewa Omernik  - niezależnie od wcielenia wszechstronny artysta - kompozytor, autor niebagatelnych tekstów, wokalista i muzyk.

Grzegorz Ciechowski urodził się 29 sierpnia 1957 roku w Tczewie. Po ukończeniu liceum przeniósł się do Torunia, gdzie studiował polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Już jako młodzieniec grał na flecie i pianinie a także występował w chórze. Jego muzyczna przygoda rozpoczęła się na dobre w 1979 roku, kiedy dołączył jako flecista do kierowanej przez Jana Castora artrockowej grupy Res Publica.

Zespół ten szybko przerodził się w grupę Republika.Muzyka, którą tworzyła Republika to połączenie wspaniałych tekstów Ciechowskiego i charakterystycznego, nieco mrocznego czarno-białego wizerunku grupy. W 1983 roku Republika wydała pierwszą płytę "Nowe sytuacje". Grzegorz Ciechowski z zespołem nagrał jeszcze "Nieustanne tango" i grupa zawiesiła działalność, a on sam zaczął tworzyć solowy projekt "Obywatel G.C.". Owocem tej działalności było wydanie w 1988 roku płyty "Tak! Tak!".

W 1991 roku Republika została reaktywowana, ale Ciechowski tworzy nadal solowe projekty.  M.in. nagrywa "Obywatela świata" oraz komponuje ścieżkę dźwiękową do "Schloss Pompon Rouge". W 1996 roku pod pseudonimem Grzegorz z Ciechowa  wydaje album "OjDADAna" ze słynnym "Piejo kury, piejo".Ciechowski był współtwórcą wielu płyt innych wykonawców, jako producent bądź autor tekstów. Współpracował m.in. z Kasią Kowalską, Kayah, Justyną Steczkowską czy Katarzyną Groniec. Jako autor tekstów piosenek występował też pod pseudonimem Ewa Omernik.

Ostatnim solowym projektem artysty była muzyka do serialu Wiedźmin, wydana w 2001.Grzegorz Ciechowski zmarł 22 grudnia 2001 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu na Powązkach.Tak powiedział o swojej muzycznej drodze: "Żadna z płyt, czy to Obywatela G.C., czy Republiki, to nie są płyty, których musiałbym się wstydzić. Wszystkie one są zapisem tego, co się działo w moim życiu, w życiu moich kolegów. Te płyty były takim rodzajem dosyć intensywnie pisanego pamiętnika, spisu wydarzeń, które miały miejsce. I co najważniejsze, że do tych relacji można wracać i nie ma wstydu."