22 czerwca 1944 roku rozpoczęła się wielka, sowiecka ofensywa białoruska (Operacja Bagration), podczas której wypierano siły niemieckie z terenów zajętych przez III Rzeszę. W sierpniu 1944 roku wioska Studzianki stała się kluczową pozycją w bitwie o utrzymanie przyczółka warecko-magnuszewskiego, w której połączone siły polsko-radzieckie starły się z żołnierzami wehrmachtu.

Tradycyjnie przy okazji takich obchodów padło wiele słów o bohaterstwie polskiego żołnierza, a także okrucieństwie i bezsensowności wojny. Jednak wiele osób, które zabierały dzisiaj głos apelowało o kultywowanie pamięci o konkretnych osobach, nie bezimiennych żołnierzach jako symbolu, ale żywych ludziach, których tożsamość znamy, a wbrew pozorom nie jest ich wcale mało.

O konkretnym żołnierzu, którego zawierucha wojenna rzuciła w sierpniu 1944 roku pod Studzianki Pancerne mówił społeczny opiekun zabytków w powiecie kozienickim Łukasz Uliasz:

Kolejny żołnierz, o którym wiemy, że w 1944 roku walczył pod Studziankami był Edward Jara. Dzisiaj w Studziankach spotkaliśmy jego córkę Barbarę Koczwarę:

Jak słyszymy, losy żołnierzy radzieckich i polskich połączyła bitwa pod Studziankami. Janusz Piechociński – były premier Polski pochodzący ze Studzianek Pancernych, nawiązał do tego opowiadając historię swojego wujka, który cudem uniknął śmierci w czasie wojny:

Jak co roku uroczystości pod pomnikiem rozpoczęła modlitwa za poległych, którą poprowadzili proboszcz parafii w Studziankach Pancernych ks. Henryk Dąbrowski oraz proboszcz parafii w Brzózie ks. Sławomir Molendowski. W 80 rocznicę bitwy pod Studziankami wręczono odznaczenia za wkład w pomoc dla środowiska kombatanckiego i wychowania patriotycznego młodzieży oraz pielęgnowania tradycji oręża Wojska Polskiego. Wręczał je prezes zarządu głównego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych płk. Czesława Lewandowskiego. Po przemówieniach delegacje złożyły wiązanki kwiatów przed pomnikiem.