Polska muzyka lat 80-tych i 90-tych bez tych dwóch zespołów byłaby uboższa o wiele przebojów, które znamy do dziś. Lady Pank i Varius Manx zgrają 17 i 24 marca w Radomiu.

W niedzielę 11 marca w radomskiej katedrze odbędzie się koncert „Stabat Mater" Józefa Zeidlera w wykonaniu Chóru Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II oraz Orkiestry Trybunału Koronnego w Lublinie.

Chicago to amerykańska grupa muzyczna powstała w 1967 roku. Obecny skład : - Robert Lamm - James Pankow - Lee Loughnane - Walter Parazaider - Bill Champlin - Jason Scheff - Tris Imboden - Keith Howland

Od chwili swego założenia 1967 roku należała do czołowych, zespołów jazz-rockowych z rozbudowaną sekcją instrumentów dętych. Grupa debiutowała albumem prezentującym utwory przesiąknięte elektrycznym chicagowskim bluesem, klasyczną piosenką amerykańską, urozmaicone popisowymi partiami instrumentalnymi. Repertuar Chicago zaliczono do modnego wówczas nurtu - jazz rocka. W późniejszym okresie grupa zrezygnowała z repertuaru jazzowego na rzecz klasycznego popu i stała się ulubionym wykonawcą wielbicieli 'muzyki środka'.

W ciągu prawie 40 lat kariery zespół wydał ponad 20 albumów, z których 6 znalazło się na pierwszym miejscu Billboard Albums Chart, podobnie jak 8 singli, ale co ciekawe, grupa otrzymała tylko jedną nagrodę Grammy. Biorąc pod uwagę zestawienia Billboardu, Chicago jest drugim po Beach Boys zespołem rockowym, który odniósł statystycznie największy sukces, zarówno w dziedzinie singli, jak i longplayów.

Powstali w 1977 roku w Kalifornii. Zespół Toto, bo o nich mowa, dość regularnie nagrywa i przede wszystkim koncertuje. Właśnie na żywo pokazuje swoją wielką klasę, bawiąc się z publicznością, improwizując, mieszając pop z drapieżnym rockiem i subtelnym jazzem. Widowiskiem doskonale sterują Steve Lukather i Joseph Williams (syn mistrza Johna, autora muzyki do „Gwiezdnych Wojen”).

Członkowie Toto współpracowali z czołówką artystów na świecie, nagrywając dla nich jako muzycy sesyjni. W muzyce grupy znaczące są wpływy takich gatunków jak pop, soul, funk, rock progresywny, hard rock, R&B oraz jazz. Mimo to grupa wypracowała własny i rozpoznawalny styl na przestrzeni lat.

Ponad 40 milionów sprzedanych płyt na świecie, sześć nagród Grammy, kapitalny warsztat muzyków oraz megaprzeboje, jak „Hold The Line”, „Rosanna”, „Africa”, „Stop Loving You”, „I’ll Be Over You”. Zespoł często grał m.in w naszym kraju i do tego stopnia pokochał koncerty w Polsce, że zarejestrował u nas DVD („35th Anniversary – Live In Poland” w Łodzi), które okazało się kolejnym sukcesem komercyjnym zespołu.

Kilka lat temu Toto zjawiło się na dwa koncerty (Wrocław, Warszawa), które przyjęte zostały owacyjnie. Już po koniec lutego pojawią się po raz pierwszy w Krakowie, w ramach tournée, celebrującego 40-lecie istnienia.

Dorobek jego to już 30 lat kariery, 11 albumów studyjnych sprzedanych w liczbie ponad 60 milionów sztuk na całym świecie. Każdy album artysty ma wersję włoską i hiszpańską.

Eros Ramazzotti urodził się 28 października 1963 roku w Rzymie. Kiedy miał 7 lat, rozpoczął naukę gry na gitarze. Już jako nastolatek wraz ze swoim ojcem tworzył pierwsze kompozycje. W 1981 roku wziął udział w konkursie Voci Nuove di Castrocaro, którego nie wygrał. Został jednak dostrzeżony przez szefów wytwórni, którzy zaoferowali mu kontrakt płytowy.

Jego pierwszy singiel „Ad un amico”, wydany w 1982 roku, nie odniósł większego sukcesu. Dopiero utwór „Terra promessa”, który zaśpiewał w 1984 roku na festiwalu w San Remo, przyniósł mu międzynarodową popularność. W roku 1986 Ramazzotti kolejny raz wystąpił w Sanremo i znowu odniósł sukces.

Płyta „Tutte storie” wydana w 1993 roku okazała się prawdziwym hitem. Sprzedała się w ponad 6 milionach egzemplarzy na całym świecie. Pochodzi z niej piosenka „Cose della vita”, którą Ramazzotti nagrał później z Tiną Turner.

Jego kolejny album „Dove c'è musica”, który ukazał się w maju 1996 roku sprzedał się w ponad 7 milionach egzemplarzy. Znalazł się na nim wielki przebój „Più bella cosa”.

Popularnością cieszyły się też jego inne duety, m.in. z Joe Cockerem w utworze „That's All I Need to Know-Difenderò” oraz piosenka „I Belong To You (Il Ritmo Della Passione)”, którą nagrał z Anastacią. Z kolei efektem współpracy z Rickym Martinem jest hit „Non siamo soli”.

Jego ostatni album „Perfetto” ukazał się w maju 2015 roku. Promował go singiel „Alla Fine Del Mondo”.

Alice czy jak niektórzy mówią Alice Visconti, własciwie nazywa się Carla Bissi. Urodzona 26 września 1954 w Forlì włoska piosenkarka, kompozytorka muzyki pop i pianistka.

Karierę artystyczną rozpoczęła w 1971 roku, od 1980 występuje pod pseudonimem Alice. Przełomowym wydarzeniem w jej karierze było zwycięstwo na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo w 1981 roku piosenką „Per Elisa”. W tym samym roku nagrała również swój największy przebój „Una notte speciale.”

W 1984 roku w duecie z Franco Battiato reprezentowała Włochy podczas 29. Konkursu Piosenki Eurowizji, zajmując 5. miejsce z piosenką „I treni di Tozeur”.

W 1987 roku Alice wydała płytę "Elisir".Krążek obejmował nowe wersje starszych kompozycji jak i również nowe dotychczas nie publikowane produkcje. Obok płyty wydała także singiel z coverem piosenki Johna Lennona i Paula McCartneya "The Fool On The Hill". Krążek "Elsir" odniósł spory sukces komercyjny w całej Europie i Skandynawii.

„Posłuchajcie naszych wigilijnych refleksji, jeżeli się Wam spodobają, powiedzcie to innym...” – mówi Zbigniew Preisner o swojej płycie "Moje kolędy na koniec wieku".

18 lat temu ukazała się płyta "Moje kolędy na koniec wieku" z kolędami autorstwa Zbigniewa Preisnera. Dwa lata temu do starych kolęd dołączyły nowe: "W poszukiwaniu dróg". Siedem nowych kolęd powstało do pięknych i mądrych tekstów Ewy Lipskiej i Jana Nowickiego w interpretacjach Edyty Krzemień, Beaty Rybotyckiej, Macieja Balcara i Jaśka Karpiela Bułecki z zespołem, a także małych kolędników z Kielc i Krakowa. Przy realizacji całości pracowała także Orkiestra Sinfonia Varsovia, Leszek Możdżer na fortepianie, Andy Pask i John Parricelli, Chór Chłopięcy Filharmonii Krakowskiej. Ponadto śpiewali m. in. Elżbieta Towarnicka, Jacek Wójcicki i zespół góralski Zakopiany.

Borys Kossakowski z portalu Trójmiasto.pl napisał po koncercie w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku w styczniu 2016 r:„Takich koncertów już nie ma. Ale jest Zbigniew Preisner, który sięga w zaskakujący sposób po tradycję Piwnicy pod Baranami. I wskrzesza jej ducha, doprowadzając publikę do łez wzruszenia. [...] Myślałem, że ten świat nie istnieje. Świat Piwnicy pod Baranami, Piotra Skrzyneckiego, Marka Grechuty - myślałem, że świat należy do przeszłości. Zbigniew Preisner udowodnił, że nie. A w zasadzie to jego muzyka, która zakorzeniona w tamtej krakowskiej tradycji nadal przyciąga rzesze ludzi (…)”.

„W poszukiwaniu dróg. Nowe i stare kolędy” Zbigniewa Preisnera to wspaniały upominek dla tych, dla których kultura i tradycja polska są ważnymi elementami własnej tożsamości.

To już będzie ostatnie wydarzenie z cyklu „Kulturalne Spotkania nad Potokiem”. Koncert, który swoim klimatem wprowadzi nas w klimat nadchodzących świąt Bożego Narodzenia. W niedzielę, 17 grudnia o godz.19.00 usłyszymy kolędy w wykonaniu Chóru Kameralnego Insieme oraz Młodzieżowej Orkiestry Kameralnej Fresco Sonare z Krakowa pod dyrekcją Moniki Bachowskiej. Będą to kolędy w opracowaniu Macieja Małeckiego, które zostały również wydane na płycie. Koncert odbędzie się tym razem w kościele księży filipinów przy ul. Grzybowskiej po Mszy Świętej.

Własna droga Krystyny Giżowskiej jako solistki zaczęła się na festiwalu piosenki w Soczi w 1976 r. zdobyciem II nagrody. Rok 1977 przyniósł jej II nagrodę na Coupe d'Europe w Villach w Austrii. 1978 r.I nagroda za interpretacje piosenki do muzyki Chopina na festiwalu przebojów w Rostocku. Rok 1979 III nagroda i nagroda publiczności piosenki w Dreźnie. Rok 1981 Grand Prix na festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlscham w Szwecji. Rok 1984 Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot'84.

Te sukcesy jak również intensywna działalność koncertowa w kraju i zagranicą (w NRD, RFN, Francja, Czechosłowacja, USA, Kanada, Japonia, itd.) potwierdziły trafność wyboru "własnej drogi". Krystyna Giżowska zaczęła nagrywać płyty, programy i piosenki we wszystkich stacjach radiowych i telewizyjnych.

Wydane płyty: "Jestem jak inne", "Nie było ciebie tyle lat", "Przeżyłam z tobą tyle lat", "Duety - Ci wspaniali i Ja", "Złote przeboje", "Antologia cz. I i II", "Kolędy i Pastorałki", płyta dla dzieci "Kosmiczna deskorolka".

Największe Przeboje: "Złote obrączki", "Nie było ciebie tyle lat", "Przeżyłam z tobą tyle lat", "W drodze do Fontainebleau", "Blue box", "Koncert na światło i cień", "Samotność czeka na peronie". Zanim poszła własną drogą estradową jako amatorka śpiewała w zespole Transportowiec w Koszalinie, brała udział w konkursach piosenki Polskiej, Żołnierskiej, Giełdach Piosenki zajmując I miejsca.

Współpracowała z Big Bandem prowadzonym przez Ryszarda Poznakowskiego i Ryszarda Balickiego, związała się też przez jakiś czas z zespołem "Flotyllą" pracując tam pod kierunkiem znakomitych fachowców m.in. Danutą Baduszkową i Jackiem Korczakowskim ucząc się wszystkiego co wiąże się ze sceną: dykcji, solfeżu, emisji głosu i ruchu scenicznego, które to umiejętności mogła wykorzystać na profesjonalnej scenie.

www.krystynagizowska.pl