W dniach 28-30 marca grupa piętnastu osób z duszpasterstwa nauczycieli diecezji radomskiej pod przewodnictwem ks. prof. Wojciecha Wojtyły, wzięła udział w Narodowej Pielgrzymce do Ravensbrück. Pielgrzymka została zorganizowana z inicjatywy bp. Piotra Turzyńskiego, delegata KEP ds. Duszpasterstwa Nauczycieli. Okazją do zorganizowania pielgrzymki stała się przypadająca w tym roku 80. rocznica wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück i 80. rocznica męczeńskiej śmierci bł. Natalii Tułasiewicz, patronki nauczycieli polskich.

Centralne uroczystości odbyły się w sobotę, 29 marca. Wzięło w nich udział ponad 400 osób z całej Polski. Mszy świętej sprawowanej w intencji ofiar obozu przewodniczył i wygłosił okolicznościowe kazanie, bp Jan Glapiak, biskup pomocniczy Archidiecezji Poznańskiej. W koncelebrze uczestniczyło 15 kapłanów.

Bp Glapiak przypomniał biogram patronki polskich nauczycieli, wskazując na jej apostolską postawę i pragnienie osiągnięcia świętości. „Polonistka, nauczycielka, poetka, była osobą nieprzeciętną, entuzjastką słowa i czynu. Chłonna wiedzy, świata, ludzi, kochająca przyrodę i podróże, zafascynowana kulturą, sztuką, muzyką, przejęta ideą apostolstwa ludzi świeckich w zachwycie nad dziełem stworzenia i w radości życia, niestrudzenie i odważnie szukała swej własnej drogi ku świętości” – mówił ks. biskup.

Zwrócił uwagę, że bł. Natalia w czasie II wojny światowej w 1943 r. wyjechała jako pełnomocnik – emisariusz Rządu Londyńskiego i świecki apostoł do Hanoweru, by pomagać młodym, zagubionym pracownikom przymusowym. „Słaba fizycznie, silna duchem, po wielu godzinach codziennej, ciężkiej pracy w fabryce, realizowała w skrajnie trudnych warunkach, posługę religijno-społeczno-oświatową” – zauważył bp Glapiak.

Podkreślił, że z powodu dekonspiracji po wizycie kuriera z Polski więziono ją w Hanowerze, a potem w Kolonii, gdzie podczas śledztwa była torturowana. W 1944 r. otrzymała wyrok śmierci i wywieziono ją do obozu w Ravensbrück. Choć bł. Natalia była wycieńczona ciężką fizyczną pracą, gruźlicą, głodem, „nie ustawała w swojej misji ewangelizacyjnej i edukacyjnej. I choć marzyła o powojennej pracy literacko-apostolskiej, nie chciała się ukrywać, całkowicie zdana na wolę Bożą”.

Bezpośrednio przed Mszą świętą przybyli wysłuchali wykładu poświęconego historii obozu koncentracyjnego
w Ravensbrück a także postaci bł. Natalii Tułasiewicz, nauczycielki, polonistki, która w obozie prowadziła wśród młodych dziewcząt konspiracyjną działalność edukacyjną i wychowawczą. Po Mszy świętej przybyłe delegacje licznych środowisk nauczycielskich złożyły wieńce pod Pomnikiem Niosącej - upamiętniającym ofiary obozu a także pod tablicą upamiętniającą pomordowane w obozie Polki. Szczególnie wzruszającym dla przybyłych był moment wrzucenia do pobliskiego jeziora Schwed biało-czerwonych kwiatów. Na zakończenie odśpiewano wspólnie Hymn Polski.

Bł. Natalia Tułasiewicz urodziła się 9 kwietnia w 1906 r. w Rzeszowie, pod zaborem austriackim. Została wychowana w pobożnej i patriotycznej rodzinie. Uczyła się w Kętach, a później u sióstr klarysek w Krakowie. W 1921 r. wraz z rodziną przeniosła się do Poznania, gdzie ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim i w Konserwatorium Muzycznym (1921–1926). Brała aktywny udział w Kole Polonistów i Sodalicji Mariańskiej, planowała napisać rozprawę doktorską o K.H. Rostworowskim, wybitnym dramatopisarzu katolickim tamtych czasów. Podjęła pracę w Prywatnej Powszechnej Szkole Koedukacyjnej pw. św. Kazimierza w Poznaniu (1933–1937), a później także w Gimnazjum Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej (1936–1939).

W listopadzie 1939 r., wysiedlona przez hitlerowców, trafiła do Krakowa. W tym mieście i jego okolicach prowadziła tajne nauczanie, dbając, jak sama mówiła, „aby wojna nie wyjałowiła z dusz uczennic dobra i piękna”. Najpiękniejszym jednak znakiem jej działalności nauczycielskiej była praca w Hanowerze. Wiosną 1943 r. zdecydowała się na wyjazd na przymusowe roboty do znajdującej się tam fabryki. Tam bł. Natalia pragnęła jako robotnica wśród robotnic mówić o Ewangelii i pięknym, czystym życiu w środowisku narażonym na wszelką łatwiznę moralną.

Błogosławiona Natalia wyruszyła do Niemiec w podwójnej roli − emisariusza rządu londyńskiego i świeckiego apostoła. Została aresztowana w kwietniu 1944 r. po wizycie nieostrożnego kuriera z Polski. Więziona i torturowana, poniosła śmierć w komorze gazowej w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, w Wielki Piątek 31 marca 1945 r., tuż przed jego wyzwoleniem.