W poniedziałek, 28 sierpnia odbędzie się Sesja Rady Miejskiej w Radomiu. Wśród tematów, którymi zajmą się radomscy radni będzie zmiana nazw kilku ulic w mieście w ramach realizacji wymogów tzw. ustawy antykomunizacyjnej z 1 kwietnia 2016 roku. I tak ulica Armii Ludowej ma zmienić nazwę na św. brata Alberta ( św. Albert Chmielowski, powstaniec styczniowy, artysta- malarz, założyciel zgromadzeń zakonnych, posługujący ubogim; Na os. Prędocinek, przy tej ulicy mieści się kościół, którego patronem jest św. brat Albert Chmielowski), ul. Józefa Jarosza na Stanisława Wierzbickiego (był kupcem, znanym przedwojennym restauratorem, jednym z twórców szkoły handlowej), ul. Mieczysława Deparasińskiego na Stanisławy Zofii Wronckiej ( działała w Stowarzyszeniu Kobiet Pracujacych, zaangażowana w działalność niepodległościową, była opiekunką pierwszej w mieście lecznicy dla rannych żołnierzy, zakładała ochronki dla dzieci i bezpłatne ambulatoria. Uczyła potajemnie historii Polski i wygłaszała patriotyczne odczyty. Pracowała także w Progimnazjum Filologicznym Męskim Jana Wojciechowicza (późniejszym VI LO im. Jana Kochanowskiego). W 1917 roku została dyrektorką Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego, które zorganizowała od podstaw. Założyła także Uniwersytet Ludowy i przez 10 lat prowadziła w nim pracę oświatową dla dorosłych), ul. Rodziny Ziętalów ma zmienić nazwę na Zofii Holszańskiej (była córką kniazia litewskiego Andrzeja Holszańskiego i kniaziówny Anny Druckiej. W wieku 17 lat została czwartą żoną króla Władysława Jagiełły, a po koronacji w 1424 roku jako uposażenie otrzymała m.in. Radom. Bywała tutaj często i troskliwie zajmowała się mieszkańcami miasta, szczególnie ubogimi i chorymi. Wspomagała znacznymi dotacjami szpital. Po śmierci króla Władysława Jagiełły na tronie zasiadł jego syn Władysław Warneńczyk, a po nim panowanie przejął Kazimierz Jagiellończyk. Na prośbę matki nadał on Radomiowi bardzo ważne przywileje: dokumentami z 1450 roku nakazał kupcom jadącym z Rusi do Wrocławia i Wielkopolski i z powrotem zatrzymywanie się w Radomiu, zwalniając ich jednocześnie z cła w Opocznie – co wydatnie przyczyniło się do ożywienia handlu i kontaktu ze światem. Królowa wiele razy przebywała w radomskim zamku. Rodzina królewska często spędzała tu święta. Niewątpliwą jej zasługą była opieka nad najsłynniejszym muzykiem Mikołajem z Radomia), ul. Franciszka Zubrzyckiego zmieni nazwę na Marii Fołtyn ( jest Honorowym Obywatelem Radomia, radomianka, wybitna śpiewaczka operowa i reżyserka, propagatorka dzieł Stanisława Moniuszki. Była laureatką wielu międzynarodowych konkursów wokalistycznych, dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju. W 1988 roku założyła w Warszawie Towarzystwo Miłośników Muzyki Moniuszki i została jego prezesem. W latach 1992 – 2009 była dyrektorem i jurorką Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki. W 1999 roku otrzymała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Radomia, a w 2000 roku –doktorat honoris causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Jej imię nosi kameralna sala koncertowa w Zespole Szkół Muzycznych w Radomiu), ul. Janka Krasickiego ma nosić imię hm. kpt. Eugeniusza Stasieckiego ( W okresie międzywojennym nauczyciel i społecznik, instruktor Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP), szef Głównej Kwatery Szarych Szeregów „Pasieki” (1943-1944 r.), zastępca naczelnika Szarych Szeregów od1944 r. Uznawany za jednego z najwybitniejszych instruktorów harcerskich czasów wojny, kapitan WP. Poległ w Powstaniu Warszawskim walcząc w harcerskim batalionie „Zośka”), ul. Władysława Domagalskiego zmieni nazwę na Tadeusza Mazowieckiego ( polityk i publicysta, poseł na Sejm, premier pierwszego niekomunistycznego rządu; zaangażowany w działalność opozycyjną, doradca L. Wałęsy i związku Solidarność; autor wielu artykułów i książek), ul. Alfreda Wnukowskiego na Heleny Stadnickiej ( dzieciństwo i młodość spędziła w Petersburgu, gdzie ukończyła polskie gimnazjum i gdzie potajemnie uczyła się tańca w szkole braci Czekrygin. Studiowała w szkole baletowej przy Teatrze Wielkim. W 1923 roku przyjechała do Polski i przez trzy lata pracowała w Operze Warszawskiej. Wyjechała potem do Paryża, gdzie przez dwa lata tańczyła w balecie Siergieja Diagilewa oraz w zespole Anny Pawłowej. W Hiszpanii była tancerką teatru w Barcelonie, prowadziła tam też własną szkołę tańców klasycznych. W 1929 roku wróciła na stałe doPolski i założyła szkołę tańców klasycznych i ludowych z różnych krajów. W 1944 roku przyjechała do Radomiai na polecenie dyrektora departamentu z Ministerstwa Kultury i Sztuki zorganizowała szkołę baletową, która przez ponad 20 lat mieściła się w jej mieszkaniu przy ul. Nowotki 1 (dziś ul. Józefa Piłsudskiego). W okresie stalinizmu szkoła została upaństwowiona i przemianowana na Ognisko Choreograficzne, a Helenę Stadnicką prześladowano i szykanowano, kwestionując jej kwalifikacje. Mimo to nie zaprzestała swoich działań, a nawet je rozszerzyła, prowadząc zajęcia w szkołach,domach kultury i zakładach pracy oraz w Ośrodku dla Dzieci Głuchoniemych im. Marii Grzegorzewskiej. W 1954 roku w jej Ognisku Baletowym było 120 uczniów, z którymi przygotowywała układy taneczne prezentowane na różnych uroczystościach i imprezach miejskich. Przez ponad 30 lat prowadziła także zajęcia w Młodzieżowym Domu Kultury, który dziś nosi jej imię. Do jej wychowanków należy wielu znakomitych tancerzy – solistów ważnych scen baletowych. Za swą pracę nad kształceniem dzieci i młodzieży, za stworzenie w Radomiu kultury tańca otrzymała m.in. Złoty Krzyż Zasługi, odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Była niewątpliwie wielką osobowością życia kulturalnego Radomia), ul. Władysława Skowrońskiego na Feliksa Łagodzińskiego (Urodził się w Radomiu. Po zakończeniu nauk wstąpił do wojska, brał udział w I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej. Po ukończeniu studiów na Wydziale Farmakologicznym UW przejął po ojcu znaną w Radomiu aptekę przy obecnym Placu Konstytucji 3 Maja. Przy aptece istniała jedna z pierwszych w Polsce Fabryka Preparatów Farmaceutycznych i Galenowych, słynna również z tego, że właściciel wprowadził w niej niezwykłe na owe czasy przywileje socjalne dla pracowników. Feliks Łagodziński podczas II wojny światowej walczył w polskich oddziałach na frontach Europy Zachodniej. W1946 roku wrócił z Anglii do Radomia ze zorganizowanym przez siebie transportem dużej ilości leków i sprzętumedycznego dla szpitala im. św. Kazimierza. Swoją aptekę prowadził aż do jej upaństwowienia w 1950 roku.Podjął wtedy pracę farmaceuty w radomskim szpitalu, a potem w hurtowni farmaceutycznej). Oficjalną nazwę plac Antonio Corazziego otrzyma także wreszcie plac przed gmachem Urzędu Miejskiego od strony ul. Żeromskiego i Parku im. T. Kościuszki, który był tak dotychczas nazywany zwyczajowo przez radomian po ostatniej przebudowie płyty placu.