Uroczystości pogrzebowe Marii Teresy Nowakowskiej rozpoczęły się w drzewickim kościele. Mszę świętą odprawili tu: proboszcz parafii w Drzewicy ks. kan. Adam Płuciennik, drzewiczanin ks. Jacek Wieczorek oraz ks. Aleksander Mańka. W homilii proboszcz parafii św. Łukasza w Drzewicy nawiązał do drogi życiowej i dorobku Marii Teresy Nowakowskiej. Wierni wysłuchali również wystąpienia Janusza Reszelewskiego, burmistrza Drzewicy. W imieniu samorządu i lokalnej społeczności pożegnał on honorową obywatelkę miasta. Po nabożeństwie kondukt żałobny udał się na miejscowy cmentarz, gdzie w rodzinnym grobowcu złożone zostało ciało zmarłej Marii Teresy Nowakowskiej.

Maria Teresa Nowakowska z Drzewicą związana była przez większą część swojego życia. Trafiła tu w 1961 roku jako młoda lekarka. Przyjechała wraz z mężem Witoldem, również lekarzem. Dała się poznać jako osoba niezwykle empatyczna, która z cierpliwością, życzliwością i zrozumieniem podchodziła do chorych i potrzebujących wsparcia. – Nikomu nie odmówiła pomocy – to zgodnie podkreślają drzewiczanie, którzy ją znali. Bo pomagała każdemu, bez względu na to kim był i kiedy poprosił o taką pomoc. Angażowała się też w życie lokalnej społeczności. Była współinicjatorką utworzenia w Drzewicy Koła Diabetyków, Koła Niewidomych i Niedowidzących oraz Towarzystwa Przyjaciół Drzewicy. Należała do Ochotniczej Straży Pożarnej w Drzewicy oraz Zarządu Miejsko-Gminnego Związku OSP RP w Drzewicy. Od 1978 roku była radną Gminnej Rady Narodowej, a przez 24 lata - od 1990 do 2014 roku - jako radna Rady Gminy i Miasta w Drzewicy pełniła funkcję przewodniczącej. 21 września 2015 roku nadane zostało jej honorowe obywatelstwo Drzewicy. Za pracę zawodową i społeczną Maria Teresa Nowakowska otrzymała również szereg odznaczeń państwowych i resortowych, m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (nadany w 1985 r.), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1990), Złoty Medal „Za zasługi dla pożarnictwa” (2000), Złoty Znak Związku OSP RP (2011), Medal „Za zasługi dla służby zdrowia” (1994), Odznaki „Za zasługi dla województwa kieleckiego” (1973) i „Za zasługi dla województwa radomskiego” (1979).