Tym razem Mszę św. będzie celebrował i homilię wygłosi Ks. Dr Jarosław Wojktun, proboszcz parafii Św. Kazimierza w Radomiu. Podczas nabożeństwa możliwość ucałowania relikwii Świętej i poświęcenie róż.

Dlaczego róże?

Ostatnie cztery lata życia były dla Rity czasem bardzo trudnym – ze względu na chorobę nie mogła wstawać z łóżka i była całkowicie zdana na pomoc współsióstr. Zimą 1457 r., tuż przed jej śmiercią, doszło do niezwykłego wydarzenia. Chorą Ritę odwiedziła dawna sąsiadka z Roccaporeny. Rita podzieliła się z nią pragnieniem zobaczenia żywej róży. Kobieta nie potraktowała jej słów poważnie, ponieważ… była zima a Rita ciężko chora. Po kilku jednak dniach, gdy przechodziła obok ogrodu przy dawnym domu Rity, ujrzała rozkwitający kwiat róży i przyniosła go dla Rity.

Jak mówi Ks. Proboszcz: „ Życie Rity nie było usłane różami, choć jej symbolem jest róża, a także cierń i kolec. Wybrała kolce, wybrała ciernie, tak jak Pan Jezus, aby pielęgnować miłość. Wszystko po to, by dzisiaj być i żyć u boku najpiękniejszych róż na świecie, jakimi są Jezus, Jego Matka i wszyscy święci. Czy nam może się to także udać? Jej się udało przez wierność Bogu. Niech Ona uczy nas takiej wierności i głębokiego zaufania. Niech uczy nas w Bogu szukać siły i sensu cierpienia. Niech uczy nas jak z godnością i cierpliwością dźwigać łodygę krzyża, która swoimi kolcami wbija się w dłonie i ramiona, by mimo kolców wypielęgnowany bukiet róż zanieść tam, do domu, gdzie w progu czeka nas dobry nasz Ojciec w niebie”.

Róża jest nieodłącznym elementem każdego nabożeństwa ku czci Świętej. Poświęca się kwiaty, które mają być znakiem duchowej bliskości patronki od spraw trudnych. Pozostawia się je dla siebie, ofiaruje Świętej Ricie lub przekazuje osobom doświadczającym życiowych przeciwności.

W kościele w Nieświniu od ponad roku przy figurze Świętej Rity nie brakuje róż. Czasami bywało tak, że w dekoracji w kościele było pusto, bez kwiatów, ale przy Ricie zawsze były róże, bo zawsze ktoś przyniósł, zostawił, żeby Ricie nie zabrakło. Bo jak Jej nie zabraknie, nie braknie i mnie..