Klub  Łaźnia zaprasza w czwartek, 4 czerwca 2020 roku na otwarcie wystawy prac Bożeny Klimek - Kurkowskiej pt: MIGRACJE 2020. Wydarzenie będzie dostępne online 4 czerwca o godz. 20 przez kanał Łaźni: https://www.youtube.com/watch?v=W6IZMbVyKKM

Bożena Klimek - Kurkowska: W 2001 roku ukończyła studia w Katedrze Sztuki Wydziału Nauczycielskiego Politechniki Radomskiej im. Kazimierza Pułaskiego (obecnie Uniwersytet Technologiczno - Humanistyczny im. Kazimierza Pułaskiego). Dyplom w Pracowni Malarstwa prof. Andrzeja Gieragi; aneks w Pracowni Grafiki Warsztatowej prof. Krzysztofa Wyznera (2001). Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (2000 –2005) w tym Rzeźba (2001-2003) w pracowni prof. Macieja Szańkowskiego. Uzyskała dyplom z wyróżnieniem z Rzeźby w Pracowni Ceramiki prof. Ewy Twarowskiej-Siody. Od 2007 pracuje w Pracowni Rzeźby na Wydziale Sztuki Politechniki Radomskiej im. Kazimierza Pułaskiego (obecnie Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im. Kazimierza Pułaskiego). W 2013 r. uzyskała stopień doktora na tejże uczelni.

Wybrane wystawy indywidualne: wystawa malarstwa, grafiki i rzeźby w poznańskiej Galerii Aula(2001); Podróże obecne nieobecne w Galerii Rogatka w Radomiu (2006); wystawa rzeźby w warszawskiej Galerii Test (2016). Uczestniczka licznych konkursów i wystaw zbiorowych w kraju (Biała Podlaska, Częstochowa, Katowice, Kielce, Kraków, Łódź, Ostrowiec Świętokrzyski, Olkusz, Poznań, Radom, Sanok, Starachowice, Toruń, Warszawa) i za granicą (Czechy, Egipt, Macedonia, Niemcy, Rumunia, Słowacja, Wielka Brytania, Litwa).

Migracje 2020. „Migracje II” to zestaw efemerycznych obiektów wypełniających przestrzeń o dużych reminiscencjach formalnych, które powstały w wyniku inspiracji czerpanych z otaczającego mnie świata. Bezpośrednia i pośrednia transpozycja zdarzeń cytowana poprzez budowanie wielokrotnie złożonych układów kompozycyjnych chce tak jag by powtórzyć i podkreślić znaczenie tego jednego.

Diagnoza Współczesnej Migracji. „Migracje”- niespodziewane, raptowne przemieszczanie się, przesuwanie w czasie, przestrzeni fizycznej o skutkach budujących niepokój, zagrożenie, dyskomfort, stres emocjonalny lub fizyczny. Proces nieprzewidywalny, tworzący nowe obrazy konfrontujące rzeczywistość. Niestabilność konstrukcji wskazuje na nietrwałość wręcz dekonstrukcję budujące nowe jakości, oblicza, stanowiska, nastroje i poczucia emocjonalne. Nagłość zjawisk fizycznych materialnych lub pozamaterialnych migrujących w czasie wymykających się spod kontroli stanowi o niepewności, zagrożeniu, krótkotrwałym lub trwającym nieskończenie…

Subiektywny opis obrazu „Migracje”. Przestrzenie zewnętrzne to materie i fizyczności rzeczy, widziane i odbierane poprzez zmysły. Przestrzeń wewnętrzna to pola interpretacji, rozważania intelektualne. Materia przestrzeni to zinterpretowana wizualizacja odczuć, przeżyć zjawisk, relacji ogólnoludzkich.

Płaszczyzna podparcia(ściana) i płaszczyzna spoczynku(podłoga) pionizuje i poziomuje linearny układ obiektu. Pomiędzy dwiema strefami znajduje się linia horyzontu stabilizująca tworzący się obraz. Zdecydowanie określone stanowiska stykania się i rozczepienia linii kompozycji stopniowo obnażają swoją niestabilność, kruchość, niepewność. Możliwe przesunięcia a nawet destrukcja w toku ekspozycji jest od początku wpisana w koncept i jest zaakceptowana jako fakt.

Struktura obiektu budowana jest poprzez przestrzenie występujące pomiędzy nimi te zewnętrzne jak i te wewnętrzne, mające bezpośredni i pośredni związek z prezentowanym układem elementów po to, by zobaczyć to, czego tam nie ma.

Miejscami wytyczającymi kompozycję są punkty podparcia w strefie poziomej podłogi, która to potem wytycza i rozpoczyna migrację elementów. Punkty podparcia pionowych stalowych linii w strefie poziomej, zanurzają się w zbiorach zamkniętych oddając promienie migracji o zróżnicowanych i niepowtarzalnych indywidualnych jednostkach. ( autorka tekstu: Bożena Klimek-Kurkowska)