Ze względów sanitarnych otwarcie odbyło się w skromnym gronie. Wzięli w nim udział m.in. radni wojewódzcy Leszek Przybytniak i Ewa Białecka, starosta przysuski Marian Niemirski, wójt Odrzywołu Marian Kmieciak oraz sołtys wsi Kolonia-Ossa Elżbieta Brola.

- Czekaliśmy kilka lat. Koszt jest duży, więc czekaliśmy na dotację z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich - mówi wójt Marian Kmieciak.

Świetlica ma 250 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej. Znajduje się tutaj także izba pamięci ks. Jana Ziei.

- Izba pamięci ks. Jana Ziei - naszego wybitnego rodaka ziemi odrzywolskiej i opoczyńskiej. Wybitnego kapłana. Ta izba zostanie tu na stałe - dodaje wójt Kmieciak.

Wśród pamiątek po ks. Janie Ziei są między innymi ubrania, książki, krzyż, naczynia liturgiczne, przedmioty codziennego użytku oraz odznaczenia.

Elżbieta Brola, sołtys wsi Kolonii Ossa, podkreśla, że świetlica będzie służyła lokalnej społeczności.

- Każdy może przyjść. Zapraszamy wszystkich - mówi.

Świetlicę poświęcił ks. kan. Adam Łukiewicz, proboszcz parafii św. Jadwigi w Odrzywole.

Starosta Marian Niemirski podkreśla, że to będzie ważne miejsce dla społeczności lokalnej.

Świetlica została sfinansowana z dotacji Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich.- Samorząd wspiera obszary wiejskie i ten program ma właśnie takie zadanie, że jeśli samorządy gminne i powiatowe nie mogą sobie same poradzić z dużymi wydatkami, to my je wspieramy - mówi radny Leszek Przybytniak.

Radna Ewa Białecka deklaruje, że społeczność lokalna może liczyć na jej wsparcie przy kolejnych wnioskach.

Ks. Jan Zieja urodził się 1 marca 1897 r. w Ossie w powiecie opoczyńskim (diecezja radomska) w ubogiej rodzinie chłopskiej. Od dzieciństwa wykazywał duże zdolności, rozpoczął więc naukę, początkowo w domu rodzinnym, później na plebanii, a od 1909 r. w gimnazjum w Warszawie. Borykał się z trudnościami materialnymi, z powodu których musiał nawet przerwać naukę. Ostatecznie jednak ukończył szkołę dzięki uzyskanemu stypendium. Oprócz nauki interesowała go też bardzo działalność społeczna. M.in. od 1912 r. należał do tajnego skautingu. W 1915 r. wstąpił do seminarium duchownego, święcenia kapłańskie przyjął w 1919 r. po czym wydelegowany został na studia na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako kapelan 8. Pułku Piechoty Legionów. Po wojnie krótko studiował archeologię chrześcijańską w Rzymie, wkrótce jednak powrócił do pracy duszpasterskiej. W 1923 r. został kapelanem tworzonego wówczas Zakładu dla Ociemniałych w Laskach. Następnie pracował jako duszpasterz w diecezji pińskiej, współpracując z tamtejszym biskupem Zygmuntem Łozińskim.

W latach 30. związał się ze Związkiem Młodzieży Wiejskiej "Wici" i Stowarzyszeniem Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie".

W czasie II wojny światowej był kapelanem Komendy Głównej AK, Batalionów Chłopskich i naczelnym kapelanem ZHP "Szare Szeregi" (od 1942 r.). Działał również w Radzie Pomocy Żydom "Żegota".

Po wojnie rozpoczął pracę duszpasterską na tzw. "ziemiach odzyskanych", którą musiał przerwać ze względów zdrowotnych. Od 1962 r. mieszkał na stałe w Warszawie. Był traktowany przez komunistyczne władze jak "uciążliwy obywatel". We wrześniu 1976 r. znalazł się w gronie 14 sygnatariuszy założycielskiego apelu Komitetu Obrony Robotników. Był znanym kaznodzieją warszawskim i publicystą katolickim. Zmarł 19 marca 1991 r. w Warszawie.