Był perkusistą a potem wokalistą zespołu Genesis, nagrał najlepiej sprzedający się utwór w historii Wielkiej Brytanii, wystąpił w filmie Beatlesów  „A Hard Day's Night", zdobył Grammy oraz Oscara. 30 stycznia obchodzi swoje urodziny, a po kilku latach postanowił powrócić na scenę. W czerwcu tego roku w Londynie rozpocznie koncerty. Obok Michaela Jacksona i Paula McCartneya, to jeden z trzech wokalistów. który sprzedał ponad 100 mln albumów – zarówno solo, jak i w macierzystym zespole Genesis.

Pierwsze kroki jako perkusista stawiał gdy miał 5 lat, a jako aktor rok później - występując w telewizyjnych reklamówkach. W szkole średniej Phil użyczał głosu do różnych programów w telewizji BBC.

Od 1971 roku, czyli od nagrania albumu „Nursery Cryme", był perkusistą Genesis, jednej z najważniejszych formacji w historii rocka. Obok Pink Floyd, Yes i Emerson Lake and Palmer, to Genesis był przedstawicielem muzyki zwanej art rockiem bądź rockiem symfonicznym.

Po nagraniu „Lamb Lies Down on Broadway" Peter Gabriel, wokalista zespołu zostawił kolegów i rozpoczął solową karierę. Przesłuchania jego ewentualnych następców ciągnęły się, aż w końcu Phil postanowił wyjść z cienia i sam stanąć za mikrofonem.

Stając się nowym liderem Genesis, firmował kolejną znakomitą odsłonę w historii zespołu, zaznaczoną albumami „A Trick of The Tail" (1976), „Wind and Wuthering" (1976) oraz „...And Then There Were Three" (1978). Już wtedy dał się poznać jako wokalista i kompozytor niezwykle liryczny, tworząc piękne ballady.

Pierwsza solowa płyta „Face Value" w 1981 roku była strzałem w dzieciątkę. Tylko w Stanach Zjednoczonych fani kupili 5 mln krążków. Tak Collins wszedł na drogę, której finał był oczywisty: w 1996 roku pożegnał się z Genesis i poświęcił się karierze solowej. Może poszczycić się takimi hitami jak choćby "In the Air Tonight", "One More Night", "Do You Remember?", "Another Day In Paradise", "Dance Into The Light", które możemy usłyszeć w Radiu PLUS Radom.Solowych albumów nagrał łącznie osiem, ostatni „Going Back" z repertuarem czarnych idoli młodości ukazał się w 2010 roku.

Phil Collins, sam zdobywając coraz większą popularność, pomagał w karierze Ericowi Claptonowi, grał na pierwszych dwóch solowych płytach Roberta Planta. Produkował „Chinese Wall" Philippa Baileya i pomagał w solowych projektach Fridzie z Abby.