Pandemia koronawirusa spowodowała, że tegoroczne święcenia diakonatu odbyły się w listopadzie, a nie w czerwcu, jak do tej pory. Ze względu na obostrzenia sanitarne, w ławach kościelnych zasiadła dziś tylko najbliższa rodzina i przyjaciele. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił ks. bp Piotr Turzyński.

Przyrzeczenie posłuszeństwa biskupowi, życia w celibacie i regularnego odmawiania Liturgii Godzin złożyli w tym roku alumni: Krystian Korba, Cezary Jagiełło, Dominik Kowalewski, Krzysztof Wiśniewski, Kacper Piotrowski-Stajniak oraz Dominik Idziak:

- Apostołowie ustanawiają diakonów, pomocników. Upatrzcie braci cieszących się dobrą sławą, pełnych ducha, pełnych mądrości i zlećcie im zadanie, zlećcie im służbę - mówił w homili bp Piotr Turzyński:

- Nasza dzisiejsza decyzja o życiu w celibacie i modlitwie, pójścia za Chrystusem w pełni, jest odpowiedzią na dzisiejszą sytuację. Właśnie mamy się modlić i służyć. Nawet ci, którzy może nie podzielają naszych poglądów - oni dzisiaj krzyczą - oni dzisiaj potrzebują miłości i zrozumienia, a my jesteśmy dzisiaj po to, by dać im świadectwo człowieka, który słucha i własnym życiem zachęca ich do pójścia za Chrystusem - mówi diakon Kacper Piotrowski-Stajniak:

Diakoni przyrzekli dziś posłuszeństwo biskupowi. Zobowiązali się też do życia w celibacie i regularnego odmawiania Liturgii Godzin - mówi rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu ks. Jarosław Wojtkun. - Tegoroczne święcenia diakonatu są wyjątkowe, bo odbywają się na progu Adwentu - mówi:

- Ta wyjątkowość czasu łączy się też z wyjątkowością agresji, która nie tylko dotyczy księży, ale także Kościoła i Chrystusa - dodaje:

Podczas śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych diakoni leżeli twarzą do posadzki. Podobnie zrobią za pół roku podczas święceń kapłańskich.

Kluczowym momentem liturgii było nałożenie rąk przez biskupa i odmówienie modlitwy święceń. - Prosimy Cię, Panie, ześlij na nich Ducha Świętego, aby ich umocnił siedmiorakim darem Twojej łaski do wiernego pełnienia dzieła posługi. Niech odznaczają się wszystkimi cnotami: miłością bez obłudy, troskliwością o chorych i biednych, powagą pełną pokory, czystością bez skazy i przestrzeganiem duchowej karności. Niech w ich obyczajach jaśnieje zachowywanie Twoich przykazań, aby czystość ich życia pociągała lud Boży do naśladowania. Niech świadectwo czystego sumienia pomaga im mocno i niezachwianie trwać w Chrystusie. Niech naśladując na ziemi Twojego Syna, który przyszedł nie po to, aby Mu służono, lecz aby służyć, dostąpią królowania z Nim w niebie - wybrzmiewały słowa modlitwy konsekracyjnej.

Po wyświęceniu nowi diakoni otrzymali właściwy strój - stułę i szatę zwaną dalmatyką.

Diakoni pomagają biskupom i księżom w pracy duszpasterskiej. Głoszą Ewangelię, mogą udzielać Komunii, chrztu, asystować przy ślubach, przewodniczyć modlitwom, obrzędom pogrzebu, nosić Wiatyk do chorych, a także mówić kazania.