Obchody odbędą się 22 października. W Ossie, w rodzinnej miejscowości ks. Ziei, zostanie odprawiona Msza świętą o godzinie 11.00. W programie jest również otwarcie wystawy "Ksiądz Jan Zieja - rodak Ziemi Odrzywolskiej".

Wójt gminy Marian Kmieciak powiedział, że postać ks. Jana Ziei była wielkiego formatu, zarówno w wymiarze ewangelicznym jak i społecznym. - Jego życiorysem można obdarzyć wiele osób. Ostatnio dowiedzieliśmy się, rotmistrz Pilecki składał przysięgę konspiracyjną przed księdzem Janem, który był kapelanem Komendy Głównej AK. Ponadto syn Władysława Bartoszewskiego wyznał, że jego jego ojciec znalazł się w organizacji Żegota za namową ks. Jana. Wciąż odkrywane są jego ślady - powiedział Marian Kmieciak:

Ks. Jan Zieja urodził się 1 marca 1897 r. w Ossie w powiecie opoczyńskim w ubogiej rodzinie chłopskiej. Od dzieciństwa wykazywał duże zdolności, rozpoczął więc naukę, początkowo w domu rodzinnym, później na plebanii, a od 1909 r. w gimnazjum w Warszawie. Borykał się z trudnościami materialnymi, z powodu których musiał nawet przerwać naukę. Ostatecznie jednak ukończył szkołę dzięki uzyskanemu stypendium. Oprócz nauki interesowała go też bardzo działalność społeczna. M.in. od 1912 r. należał do tajnego skautingu. W 1915 r. wstąpił do seminarium duchownego, święcenia kapłańskie przyjął w 1919 r. po czym wydelegowany został na studia na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako kapelan 8. Pułku Piechoty Legionów. Po wojnie krótko studiował archeologię chrześcijańską w Rzymie, wkrótce jednak powrócił do pracy duszpasterskiej. W 1923 r. został kapelanem tworzonego wówczas Zakładu dla Ociemniałych w Laskach. Następnie pracował jako duszpasterz w diecezji pińskiej, współpracując z tamtejszym biskupem Zygmuntem Łozińskim. W latach 30. związał się ze Związkiem Młodzieży Wiejskiej "Wici" i Stowarzyszeniem Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie".

W czasie II wojny światowej był kapelanem Komendy Głównej AK, Batalionów Chłopskich i naczelnym kapelanem ZHP "Szare Szeregi" (od 1942 r.). Działał również w Radzie Pomocy Żydom "Żegota". Po wojnie rozpoczął pracę duszpasterską na tzw. "ziemiach odzyskanych", którą musiał przerwać ze względów zdrowotnych. Od 1962 r. mieszkał na stałe w Warszawie. Był traktowany przez komunistyczne władze jak "uciążliwy obywatel". We wrześniu 1976 r. znalazł się w gronie 14 sygnatariuszy założycielskiego apelu Komitetu Obrony Robotników. Był znanym kaznodzieją warszawskim i publicystą katolickim. Zmarł 19 marca 1991 r. w Warszawie.